quarta-feira, 26 de setembro de 2018

[0203] Manuel Curros Enriquez, um dos expoentes do "Rexurdimento galego"

Manuel Curros nasceu e Calenova (Ourense) em 1851 e faleceu Havana, Cuba, em 1908. Foi um dos principais poetas do “rexurdimento galego”. Filho de uma família fortemente tradicionalista, com ela rompeu ainda novo, fez-se jornalista (correspondente de guerra) republicano. Acompanhou a guerra carlista no País Basco onde foi ferido (1875). Anticlerical, foi perseguido pelo bispo de Ourense, excomungado, preso e condenado a dois anos de cadeia. Acabou por se exilar em Cuba, onde fundou a revista “Tierra Gallega” e defendeu a causa da independência cubana.


CANTIGA

No xardín unha noite sentada
ó refrexo do branco luar,
unha nena choraba sin trégolas
os desdés dun ingrato galán.
I a coitada entre queixas decía:
“Xa no mundo non teño ninguén,
vou morrer e non ven os meus ollos
os olliños do meu doce ben”.
Os seus ecos de malenconía
camiñaban nas alas do vento,
i o lamento repetía:


“¡Vou morrer e non ven ó meu ben!”

Lonxe dela, de pé sobre a popa
dun aleve negreiro vapor,
emigrado, camiño de América
vai o probe, infelís amador.
I ó mirar as xentís anduriñas
cara a terra que deixa cruzar:
“Quen pudera dar volta -pensaba-,
quen pudera convosco voar!…”
Mais as aves i o buque fuxían
sin ouír seus amargos lamentos;
sólo os ventos repetían:


“¡Quen pudera convosco voar!”

Noites craras, de aromas e lúa,
desde entón ¡que tristeza en vós hai
prós que viron chorar unha nena,
prós que viron un barco marchar!…
Dun amor celestial, verdadeiro,
quedou sólo, de bágoas a proba,
unha cova nun outeiro
i on cadavre no fondo do mar.

Sem comentários:

Enviar um comentário